موزه مجازی میراث معنوی ایران

در مورد قدمت این مراسم، هیچ  سند مکتوبی در دست نیست اما با توجه به اطلاعاتی که  سینه به سینه بزرگان و اهالی روستا گزارش شده است، این مراسم حدود ده قرن سابقه دارد.

«کلاو روچنی» از دو کلمه‌ «کلاو» به معنای کلاه و «روچن» به معنای نورگیری (فضای پنجاه در پنجاه سانتی‌متری) است، که روستاییان منطقه اورامان تخت جهت روشنایی بر بام‌های خود می‌ساختند. این مراسم که در اواخر هفته دوم بهمن ماه (روز پنج شنبه ساعت چهار صبح الی ساعت هفت صبح) برگزار می‌شود. شیوه اجرای آن بدین صورت است:

در زمان‌های گذشته هنگام مراسم، کودکان و نوجوانان روستا برای گرفتن مژده‌گانی بر بالای خانه‌های همدیگر می‌رفتند و کلاه خود را که به صورتی به شال خود می‌بستند را از درون روچن (نورگیر) به درون خانه‌های همدیگر می‌انداختند و صاحب‌خانه هم مژده‌گانی خود را از قبیل کشک، کشمش، شیرینی و میوه‌های خشک شده و غیره  درون کلاه می‌انداخت و فردی که مژدگانی دریافت می‌نمود، کلاه خود را به وسیله‌ی شال بالا می‌کشید. اما در چند سال اخیر که بافت خانه‌ها تغییر نموده و نورگیری در کار نیست، اهالی روستا در حالی که بانگ کلاو روچنیکلاو روچنیسر می‌دهند در کوچه‌ها و پس کوچه‌ها می‌گردند و از در و پنجره خانه‌ها وارد می‌شوند و مژدگانیخود را دریافت می‌کنند.

در هنگام اجرای مراسم تمام فضای روستاهای مذکور (که مراسم در آن‌ها برگزار می‌شود) اعم از کوچه‌ها، خانه‌ها وبام‌ها صحنه گردش کودکان، نوجوانان و جوانانی می‌شود، که برای دریافت مژدگانی اقدام می‌نمایند.