موزه مجازی میراث معنوی ایران

ایرانیان از شهرت جهانی بافت فرش لذت می برند و بافندگان فرش فارس که در جنوب غربی ایران ساکن هستند، از برجسته ترین بافندگان به شمار می آیند. پشمی که برای بافتن فرش استفاده می شود در پاییز و یا بهار توسط مردان چیده می شود. پس از آن مردها دار قالی که قابی مسطح بر روی زمین است را بنا می کنند. زن ها نیز پشم ها را برای بافت فرش می ریسند. رنگ هایی که در فرش استفاده می شود عموماً طبیعی است: قرمز، آبی، قهوه ای و سفید که از مواد رنگرزی شامل دوناس، وسعه (پرطاووس)، برگ کاهو، پوست گردو، ساقه گیلاس و پوست انار تهیه می شوند. زن ها مسئولیت طراحی، انتخاب رنگ و بافت را دارند، آن ها حس زندگی کوچ نشینی خود را در فرش می آورند. آنها بدون هیچ طرح قبلی فرش می بافند، هیچ بافنده ای نمی تواند 2 فرش با یک طرح ببافد. نخ رنگ شده در تار فرش می افتد تا به فرش طرح و نقش دهد. در آخر اطراف فرش دوخته می شوند، پشم های اضافی را می سوزانند تا نقش ها روشن و واضح باشند و فرش برای آخرین بار شسته می شود. همه ی یان مهارت ها شفاهاً و با مثال منتقل شده است. مادرها به دخترانشان یاد می دهند که چگونه از این مواد، ابزار و مهارت ها استفاده نمایند. در حالی که پدران پسرانشان را برای چیدن پشم ها و ساختن دار آموزش میدهند.